آموزش علوم اجتماعی پیش از ورود به دانشگاه، حلقۀ مفقوده‌ای است که مدرسۀ علوم اجتماعی آن را به‌درستی شناسایی کرده و به‌خوبی روی آن کار می‌کند.
مدرسۀ علوم اجتماعی باید جایی برای «تجربۀ نادانی» و هم‌آموزی انتقادی دانش رهایی‌بخش باشد؛ برای رودررویی با دانسته‌های طبیعی‌انگاشته‌شده و نادانسته‌های دسترسی‌ناپذیرفرض‌شده. اگر می‌خواهد راهی تازه بگشاید، باید نه مدرسه بلکه میدانی بادخیز برای علوم اجتماعی باشد.
در هنگامه‌ای که نهاد رسمی آموزش بر تعلیق امر شناخت در علم اجتماعی اصرار دارد و توصیۀ بزرگسالان به رتبه‌بندی حوزه‌ها و رشته‌ها بر اساس ثروت و جایگاه شغلی متکی است، مدرسۀ علوم اجتماعی جلوه‌ای از اندیشۀ اجتماعی عرضه می‌کند که کیمیایی است در این زمانۀ ناخوب ما.
مدرسۀ علوم اجتماعی در راستای تلاش برای تحقق اهداف خود و افزایش کیفیت خدمات و برنامه‌هایش از تمامی دانش‌آموزان و دانشجویان مستعد که می‌توانند در زمینه‌های موردنیاز مدرسه فعالیت داوطلبانه داشته باشند یا اینکه پیشنهادی برای بهبود برنامه‌های مدرسه دارند، دعوت به همکاری می‌کند.
